Katecheza 7 września 2025.
Co to znaczy wierzyć?
Pierwsze i najważniejsze słowo, które wypowiadamy podczas składania
wyznania wiary to słowo wierzę. Spróbujmy w czasie dzisiejszej katechezy
odpowiedzieć na pytanie co ono tak naprawdę oznacza? Kiedy mówię komuś: „wierzę
ci”, to znaczy, że przyjmuję to, co mówi, za prawdziwe. Jednak wiara to coś więcej niż
tylko samo przekonanie o czymś. Zwykle, kiedy myślimy o wierze w coś lub w kogoś,
mamy na myśli intelektualne przekonanie, że to coś czy ten ktoś istnieje. Wiara w
Boga oznacza jednak coś więcej: nie tylko uznanie, że On istnieje, lecz także zaufanie
Mu na tyle, że zgadzamy się postępować zgodnie z tym, co do nas mówi.
Zilustrujmy to pewnym przykładem. Załóżmy, że pewien człowiek znalazł się
nad przepaścią i chce dostać się na drugą stronę. Jedynym sposobem na to jest most
przerzucony nad nią. Ten człowiek mógłby oczywiście powiedzieć, że wierzy w to, iż
przejście po tym moście jest bezpieczne i na tym poprzestać. Taka „wiara” jednak nie
zaprowadzi go na druga stronę, gdyż wprawdzie ten człowiek twierdzi, że wierzy, ale
nie wiąże się z tym żadne jego działanie. Jeśli jednak naprawdę wierzy, że może
bezpiecznie przejść, to wejdzie natychmiast na most i pójdzie po nim dalej. Ten
przykład pokazuje nam że możemy wierzyć w istnienie Boga i na tym poprzestać. To
jednak nie doprowadzi nas do zbudowania żywej relacji z Nim i zaufania Mu.
Oczywiście, jeżeli chcemy w taki sposób zaufać Bogu, musimy najpierw
wiedzieć, jaki On jest i czego od nas oczekuje. Zanim człowiek zdecyduje się, czy
przejście przez most jest bezpieczne, na pewno dobrze przyjrzy mu się, żeby ocenić,
czy naprawdę tak jest. Podobnie jest z wiarą: Bóg nie chce nigdy, aby wiara człowieka
była ślepa albo głupia, wynikała jedynie z tradycji, przesądów albo niewiedzy; chce
raczej, aby każdy człowiek mógł poznać Go i świadomie zdecydować o tym, że chce
Mu wierzyć. Bóg objawił ludziom, siebie poprzez Biblię – Pismo Święte. Jednak taki
sposób poznania Boga to zaledwie początek – to tak, jakby czytać książkę o kimś,
kogo nigdy nie miało się okazji spotkać. Bóg chce, abyśmy poznali Go naprawdę,
osobiście – On jest osobą, z którą możemy rozmawiać, poznawać Go i nawiązać bliską
więź. Wiara w Boga oznacza więc posiadanie takiej z Nim więzi.
Katecheza 31 sierpnia 2025.
Odpusty zupełnie, które możemy zyskać w oznaczonych dniach roku.
W czasie ostatniej katechezy rozważaliśmy na temat praktyk pobożnościowych, za
które można zyskać odpust zupełny codziennie. Dziś spróbujemy omówić wybrane praktyki,
do których przypisany jest odpust zupełny, który wierni mogą zyskać w wybrane dni roku.
Odpusty zupełne, które można uzyskać w oznaczonych dniach:
1. Za pobożne, publiczne odmówienie hymnu O stworzycielu Duchu przyjdź w dniu 1
stycznia oraz w uroczystość Zesłania Ducha Świętego.
2. Za pobożne, uroczyste odmówienie hymnu Sław języku tajemnicę z wezwaniem i
modlitwą w Wielki Czwartek i w uroczystości Bożego Ciała.
3. Za pobożny udział i ucałowanie Krzyża w czasie uroczystości adoracji krzyża w
liturgii Wielkiego Piątku.
4. Za odnowienie, w jakiejkolwiek używanej formule, przyrzeczeń Chrztu Św.:
a) w czasie nabożeństwa w Wigilię Paschalną
b) w rocznicę swojego chrztu
5. Za pobożne, publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Jezu najsłodszy w
uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
6. Za pobożne, publiczne odmówienie Aktu oddania się rodzaju ludzkiego Jezusowi
Chrystusowi w uroczystość Chrystusa Króla.
7. Za pobożne nawiedzenie cmentarza wraz z modlitwą za zmarłych, choćby tylko w
myśli, w dniach od 1 do 8 listopada zyskać można codziennie odpust zupełny, który
można ofiarować jedynie za zmarłych.
8. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu Zadusznym. Odpust ten można
zyskać tylko za zmarłych, a przy nawiedzeniu kościoła lub kaplicy trzeba odmówić
modlitwy Ojcze nasz i Wierzę w Boga.
9. Za publiczne odmówienie hymnu Ciebie Boże wysławiamy w podziękowaniu Panu
Bogu za łaski w ostatni dzień roku.
10. Za udział z pobudek religijnych w uroczystym nabożeństwie eucharystycznym,
odbywanym na zakończenie Kongresu Eucharystycznego.
11. Za odprawienie rekolekcji przynajmniej przez 3 pełne dni.
12. Za udział w uroczystym zakończeniu Misji ludowych, o ile wierny wysłuchał w czasie
misji kilku nauk.
13. Za przyjęcie, z pobożnym usposobieniem, błogosławieństwa papieskiego Urbi et
Orbi, którego udzielił Ojciec Święty nawet tylko przez radio.
Katecheza 24 sierpnia 2025.
W jaki sposób możemy zyskać odpust cząstkowy?
W czasie ostatniej katechezy dowiedzieliśmy się czym się różni odpust zupełny od
cząstkowego? Doszliśmy do wniosku, że ten kto zyskuje odpust cząstkowy dostępuje
odpuszczenia takiej kary doczesnej za grzechy, na jaką zasługuje wartość spełnionego przez
niego dobrego czynu i w zależności od tego, jakim odpustem cząstkowym obdarzył Kościół
określoną czynność, której spełnienia podjął się człowiek. Im bardziej ktoś wykonuje dany
czyn z wiarą, miłością, pokorą, szczerym sercem, tym większą duchową korzyść odnosi. W
czasie dzisiejszej katechezy spróbujemy sprecyzować w jaki sposób można odpust cząstkowy
zyskać. Papież Paweł VI w Konstytucji apostolskiej o odpustach Indulgentiarum doctrina
przedstawił trzy sposoby zyskiwania odpustów cząstkowych. Oto one:
Sposób pierwszy:
Każdy wierzący może uzyskać odpust cząstkowy, jeśli podczas codziennych
obowiązków i trudności życia zwróci swoją myśl do Boga z pokorną ufnością i doda do tego
krótką modlitwę, tzw. akt strzelisty – nawet tylko w myślach. Taka praktyka pomaga lepiej
wykonywać codzienne zadania i znosić trudności życiowe. Ma duże znaczenie duchowe –
rozwija miłość do Boga i chrześcijańską nadzieję, zachęca do częstszej modlitwy i dobrych
intencji. Akt strzelisty to krótkie wezwanie do Boga, Maryi lub Świętych – np. Jezu, ufam
Tobie, Maryjo, wspomóż mnie, Boże, pomóż mi. Nie trzeba go wypowiadać na głos –
wystarczy pomyśleć go z wiarą.
Sposób drugi:
Wierzący uzyskuje odpust cząstkowy, gdy z pobudek wiary pomaga potrzebującym –
osobiście lub dzieląc się swoim majątkiem. Chodzi o uczynki miłosierdzia względem duszy i
ciała, czyli każdą pomoc bliźniemu, który naprawdę jest w potrzebie. Ważne jest, by robić to
z motywów wiary, nie tylko z ludzkiego współczucia czy chęci uznania. Taką pomocą może
być np. rozmowa z kimś samotnym, danie pieniędzy osobie biednej, pomoc sąsiadowi – pod
warunkiem, że wypływa z miłości bliźniego zakorzenionej w wierze.
Sposób trzeci:
Wierzący może otrzymać odpust cząstkowy, gdy w duchu umartwienia świadomie
zrezygnuje z czegoś dobrego, ale przyjemnego. Chodzi o drobną ofiarę – np. rezygnację ze
słodyczy, serialu, wygody – z miłości do Boga i chęci duchowego wzrostu. Warunkiem jest,
żeby ta rezygnacja była dobrowolna i miała duchowy sens, a nie wynikała np. z diety czy
obowiązku. Takie praktyki pomagają opanować samego siebie i uczą większej miłości do
Boga.